16 Nov Πόση ψυχολογική και συναισθηματική πίεση ασκούν στους συγγενείς τους οι ασθενείς με άνοια; Ο Νευρολόγος της Πρότυπης Δομής για την Τρίτη Ηλικία «ΦΡΟΝΤΙΖΩ» απαντά.

Με δεδομένο ότι η άνοια είναι ένα από τα μέγιστα προβλήματα υγείας στον αναπτυγμένο κόσμο, με μια τάση διπλασιασμού κάθε 20 χρόνια, με περισσότερο από 47 εκατ. ασθενείς ανά το κόσμο, θα πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψιν τους εκατομμύρια συγγενείς και φροντιστές αυτών των ασθενών. Στους φροντιστές συγγενείς ασκείται μια πολλή μεγάλη συναισθηματική, σωματική και ψυχολογική πίεση.

O Νευρολόγος της Μονάδας Φροντίδας Ηλικιωμένων «ΦΡΟΝΤΊΖΩ» και Διδάκτωρ Τμήματος ιατρικής ΑΠΘ Μανώλης Δερμιτζάκης μας δίνει τις πολύτιμες συμβουλές του και μας στηρίζει με ειλικρίνεια και ανθρωπιά.

Οι σχετικές τοποθετήσεις του:“-Καταρχάς, να ξεκαθαριστεί ότι η άνοια ΔΕΝ είναι φυσιολογική γήρανση. Είναι μια πάθηση του εγκεφάλου που αυξάνει όσο πιο μεγάλη είναι η ηλικία των ασθενών. Με δεδομένο ότι γενικά ο πληθυσμός γερνάει, τα επόμενα χρόνια θα αυξηθούν  και οι ασθενείς με άνοια. Είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτούμε για έναν συγγενή μας, ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, που μας μεγάλωσε, που μας φρόντισε, που έχει κάνει τόσα πράγματα για εμάς, ότι πάσχει από άνοια. Ότι η προσωπικότητα του  έχει ταπεινωθεί από την άνοια. Ότι η προσωπικότητα που βλέπουμε μπροστά μας αυτή τη στιγμή ΔΕΝ είναι ο πατέρας ή η μητέρα μας όπως τους γνωρίζαμε, ΑΛΛΆ η νόσος που έχει καταλάβει τον εγκέφαλο. Η αποδοχή αυτή μπορεί να περάσει από τα κλασικά στάδια της άρνησης και του θυμού ώσπου να φτάσουμε στην αποδοχή.

Στη συνέχεια θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι για τους φροντιστές ξεκινάει μαζί με τη διάγνωση μια δύσκολη σωματικά, αλλά και συναισθηματικά απαιτητική περίοδος. Γνωρίζουμε ότι το 60% των φροντιστών που ασχολείται τουλάχιστον 20 ώρες την εβδομάδα με ένα συγγενικό του άτομο με άνοια, θα πάσχει από κατάθλιψη. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι άγχος, ευερεθιστότητα, μόνιμο αίσθημα κόπωσης, δυσκολίες στον ύπνο, υπεραντίδραση σε ερεθίσματα.

Επίσης, οι συγγενείς σας με άνοια μπορεί να αλλάξουν συμπεριφορά, να μην σας αναγνωρίζουν, να σας λένε προσβλητικά πράγματα ή να κάνουν αναξιοπρεπή πράγματα. Θέλει μεγάλο κουράγιο και δύναμη. Στα αρχικά στάδια της άνοιας και ενώ εσείς βλέπετε τα ξεκάθαρα συμπτώματα, οι ασθενείς θα προσπαθήσουν να σας πείσουν ότι όλα είναι καλά, ότι δεν έχουν τίποτα και να σας πιέσουν έντονα συναισθηματικά π.χ. «γιατί με πήγες στον γιατρό, δεν έχω τίποτα», «γιατί με έκλεισες εδώ μέσα, πότε θα πάω σπίτι μου; Τα καταφέρνω μόνη μου» κλπ.”

Οι γιατροί και οι νοσηλευτές που ασχολούνται με ανοϊκά άτομα, το γνωρίζουν αυτό για τους συγγενείς και δείχνουν κατανόηση όταν θα εκδηλώσουν όλη αυτήν την πίεση. Εδώ απλά κάποιες συμβουλές για εσάς τους συγγενείς, τι να ΜΗΝ κάνετε:

• Μην κλείνεστε στον εαυτό σας με το πρόβλημα υγείας του συγγενή σας. Είναι πολλή απαιτητή κατάσταση, δεν φταίτε σε κάτι, δεν φταίει σε κάτι ο συγγενής σας. Με αυτόν τον τρόπο θα έχετε οι ίδιοι «εκρήξεις».
• Μην νιώθετε την ανάγκη να «έχετε κάνει τα πάντα» για τον συγγενή σας. Όσο αγαπημένο πρόσωπο και να είναι, δυστυχώς τώρα πλέον πάσχει από μια ανίατη νευρολογική πάθηση. Θα χρειαστεί συγκεκριμένη φροντίδα για να σταθεροποιηθεί. Μην νιώθετε την επιθυμία να κάνετε «ακόμη περισσότερα» μήπως γίνει καλύτερα ή για να αισθανθείτε ότι τα πράγματα είναι «όπως παλιά». Μην έχετε ενοχές ότι «αν ίσως το καταλαβαίνατε πιο νωρίς…». Μην έχετε ενοχές ότι δεν προσέχετε τον συγγενή σας επειδή θα πάει σε κάποια μονάδα φροντίδας.
• Μην αψηφήσετε την δικιά σας υγεία. π.χ. την μυϊκή καταπόνηση της οσφυϊκής μοίρας («της μέσης») σας, μυοσκελετικά άλγη στα χέρια και στον αυχένα από την φροντίδα ενός κατακλιμένου ασθενή.”